برای نخستین بار، گرگور مندل با پایه‌گذاری قوانین وراثت در قرن نوزدهم مدلی برای نشان دادن نحوهٔ انتقال صفات از والدین به فرزندان در پیشنهاد داد. از آن‌جا که ماهیت مادهٔ ژنتیکی که عامل انتقال خصوصیات است، در آن زمان مشخص نبود، این پیشنهاد رد شد. با این حال، هم‌زمان با کارهای مندل، آزمایش‌هایی اهمیت نقش کروموزومها را در انتقال صفات ثابت کرد.

در سال ۱۹۴۳، اسوالد ایوری مولکول دی‌ان‌ای در کروموزوم‌ها را به عنوان ماهیت مادهٔ ژنتیک شناسایی کرد. سرانجام مدل واتسون و کریک در سال ۱۹۵۳ اطلاعات کافی را برای درک و تصحیح قوانین مندل در اختیار دانشمندان قرار داد.

وراثت در برنامه نویسی شبیه وراثت بیولوژیکی است که در آن فرزندان صفاتی را از والدین به ارث می‌برند. در برنامه‌نویسی شیءگرا می‌توان با وراثت از کلاس موجود کلاسی را ایجاد کرد که داده‌ها و متدهای کلاس قبلی را به ارث ببرد. برای فزرند یک کلاس می توان توابع و متغیرهای جدید تعریف کرد یا توابع مربوط به والد را دوباره نویسی (override) نمود.

وراثت یکی از صورت های قابلیت استفاده مجدد از نرم افزار است که در آن می توان با جذب خصوصیات و رفتارهای رده های موجود و جایگزینی یا افزودن قابلیت های جدید به آنها کلاس های جدید ساخت. قابلیت استفاده مجدد از نرم افزار باعث صرفه جویی در زمان توسعه برنامه می شود.

انواع وراثت:

• وراثت چندگانه
• وراثت منفرد

وراثت چندگانه ( Multiple inheritance)‏، ویژگی برخی زبان‌های برنامه‌نویسی شی‌گرا است که ارث‌بری یک کلاس را به طور همزمان از چندین کلاس والد خود ممکن می‌سازد. این قابلیت در مقابل وراثت منفرد (به انگلیسی: single inheritance)‏ می‌باشد.

 برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت زیر مراجعه کنید:

http://en.wikipedia.org/wiki/Inheritance_(object-oriented_programming)