یادش به خیر! یک زمانی برای انتقال اطلاعات از یک رایانه به سیستم شخصی خودمان، باید از فلاپی استفاده می کردیم. فلاپی ها حافظه بسیار محدودی داشته و نهایتا به درد انتقال فایل های متنی می خوردند. مدتی بعد cd (لوح فشرده) وارد بازار شد.در یک Cd حدود ۷۰۰ مگابایت اطلاعات ذخیره می شد. از فایل های متنی گرفته تا عکس و فیلم . سپس dvd متولد شد. که فرقش با cd در حجم اطلاعاتی بود که در خود ذخیره می کرد. بیشتر از ۴ گیگابایت.

بالاخره با آمدن ابزاری به نام flash drive، تقریبا مشکلات انتقال اطلاعات برای همیشه بر طرف شد. مهمترین برتری فلش ها نسبت به cd یا dvd، امکان تبادل همیشگی اطلاعات بود، یعنی بدون محدودیت در تعداد دفعات نقل و انتقالات. به بیان ساده تر: “فلش مموری یک بار برای همیشه”