زبان های برنامه نویسی چک کننده ی ایستا و پویا دو نوع از “typing” هستند که کنترل نوع(typing control) چند وظیفه دارد:

1. تعیین کردن نوع بیان
2. تعیین ارزش ها و متغیرهای استفاده شده
3. رفع ابهام توسط ترجمه کردن

در واقع یک سیستم نوع گذاری مشخص می‌کند که یک زبان برنامه نویسی چگونه مقادیر و عبارات را در نوع(type) دسته بندی می‌کند، چگونه می‌تواند آن نوع‌ها را تغییر دهد و رفتار متقابل آن‌ها چگونه‌است. طراحی و مطالعه سیستم‌های نوع گذاری بوسیله ریاضیات قراردادی را تئوری نوع گذاری  می گویند. زبان های برنامه نویسی  چک کننده ی ایستا (static type) محدودیت‌هایی بر روی ساختار مجاز متن‌ها تعیین می‌کند که بیان آنها در فرمول دستوری استاندارد مشکل و یا غیر ممکن است. در این نوع زبان عبارات بی معنی در زمان ترجمه (compile time) پیدا میشود. در این حالت ما به اعلان صریح (explicit declaration) نیاز داریم.

نوع دیگری از چک کننده که در زمان اجرا(run time) عبارات بی معنی را پیدا میکنند نوع پویا (Dynamic type) میباشند. در این نوع نیازی به اعلان صریح(explicit declaration) نداریم .

برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید از لینک زیر استفاده کنید:

http://en.wikipedia.org/wiki/Type_system